Γιατί θυμώνουμε?!

Όταν πιστεύουμε ότι κάποιος μας έχει αδικήσει ή ότι έχει λανθασμένη κρίση για το άτομό μας, τότε θυμώνουμε και μερικές φορές θυμώνουμε πολύ!...

Φυσικά και είναι φυσιολογική (και βιολογική) αντίδραση του οργανισμού μας ο θυμός, αλλά η ωριμότητα με την οποία θα τον χειριστούμε αποτελεσματικά, είναι ο τρόπος για να μην μένουν μέσα μας ΄κατάλοιπα΄.

Υπάρχουν φορές που όταν θυμώνουμε με κάποιον ξεσπάμε άσχημα.Φωνάζουμε, ωρυόμαστε, ενίοτε βρίζουμε κιόλας, και ύστερα όταν ηρεμήσουμε αναρωτιόμαστε γιατί τόση πολλή φασαρία για μία διαφωνία.Σίγουρα υπάρχει αιτία. Αλλά θα πρέπει να την αναζητήσουμε στο παρελθόν.

Κάποιες φορές θα είχαμε θυμώσει με παρόμοιο τρόπο και η τωρινή κατάσταση έρχεται σαν εικόνα μπροστά μας, θυμόμαστε πώς αισθανθήκαμε και ξεσπάμε και για τότε και για τώρα. Αφού δεν είχαμε διαχειριστεί σωστά τότε τον θυμό μας, τώρα …. ΄΄βγαίνουν τα απωθημένα΄΄.

Σίγουρα αυτός είναι ένας λάθος τρόπος αντίδρασης μας, γιατί δεν θα μπορέσουμε ούτε και τώρα να βρούμε το δίκιο μας.

Άλλες πάλι φορές αποφεύγουμε μία σύγκρουση, γιατί κουραστήκαμε από τις διαφωνίες, από τις φωνές και τους έντονους καβγάδες και προκειμένου να μην αντιμετωπίσουμε ξανά μία ίδια κατάσταση, … ΄΄πνίγουμε΄΄ μέσα μας τον θυμό μας.

Η αλήθεια είναι … ότι τελικά ο θυμός, ούτε πνίγεται, ούτε καταπίνεται, ούτε χωνεύεται. Υπάρχει και συνεχίζει να υπάρχει μέχρι να βρει περιθώρια έκφρασης.Αν δεν εκφραστεί, κάποια στιγμή αρχίζουμε να λυπόμαστε τον εαυτό μας, να αισθανόμαστε ΄΄θύματα΄΄ και να μοιρολατρούμε γενικώς.

Τι πρέπει να κάνουμε;

Το να συζητάμε με τον εαυτό μας, το να βρίσκουμε τις πηγές και τις ρίζες της οποιασδήποτε λανθασμένης αντίδρασής μας, είναι το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε. Με αυτόν τον τρόπο θα έχουμε κάνει ένα μεγάλο δώρο στον εαυτό μας, αφού θα έχουμε φέρει στην επιφάνεια τα θέματα που μας ΄΄μπλόκαραν΄΄ και αναλύοντας τα θα βρίσκουμε λύσεις και μελλοντικά θα αντιμετωπίζουμε πιο ειρηνικά τις τυχόν διενέξεις.

Μην αφήνετε λοιπόν θυμωμένες στιγμές να δηλητηριάζουν το παρόν και το μέλλον σας!!!